Τετάρτη 5 Μαΐου 2010


Καλλικράτης: «κοινός τόπος» εκείνος που ενώνει την κοινωνία

Οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις είναι το πιο δύσκολο εγχείρημα στην πολιτική. Οι άνθρωποι δύσκολα ξεκόβουν από το παλιό, το βιωμένο. Επί πλέον οι παλιοί θεσμοί έχουν θερμούς υποστηρικτές αυτούς που εξασφάλιζαν κάθε είδους μικροσυμφέροντα ή μεγαλοσυμφέροντα. Αντίθετα, η υποστήριξη είναι χλιαρή από τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, συνήθως επιφυλακτικά μπροστά στο καινούργιο.Όταν όμως μια κοινωνία, ένα κράτος, πρέπει να προχωρήσει σε αλλαγές για να μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες, τότε δισταγμοί και αναποφασιστικότητες δεν χωράνε. Το σχέδιο Καλλικράτης για τη διοικητική μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι μια θαρραλέα θεσμική τομή που φιλοδοξεί με αξιώσεις να οδηγήσει σε σύγχρονους λειτουργικούς και αναπτυξιακούς ρυθμούς τη χώρα μας. Η εξειδίκευσή του σε κάθε περιφέρεια, με τα συν και τα πλην, έγινε ύστερα από πολύ περίσκεψη και διαβούλευση.Από τα ζητήματα που προκύπτουν, όπως και με τον Καποδίστρια, είναι τρία: ποιοι με ποιους θα ενωθούν, πως θα ονομάζεται ο νέος Δήμος, ποια θα είναι η πρωτεύουσα. Το πρώτο, λίγο πολύ, βρίσκει το δρόμο του. Το δεύτερο και το τρίτο βάζουν τα δύσκολα. Κάθε τόπος έχει την ιστορία του και τους συμβολισμούς του. Και κανείς δεν θέλει να τους απαρνηθεί ή να τους υποτάξει. Είναι ζήτημα σοβαρό γιατί έχει να κάνει με την ψυχή και όχι τον ορθολογισμό και χρειάζεται να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Aπαιτείτε λοιπόν αλληλοσεβασμός. Να βρεθεί ο «κοινός τόπος» που θα παίρνει υπόψη συνολικά την ανθρωπογεωγραφία του χώρου σε μια λογική δημιουργικής συνύπαρξης και ισορροπιών.Παραδείγματα από την Περιφέρεια Ηπείρου μπορούν να αντληθούν πολλά. Ενδεικτικά θα αναφέραμε: ο Δήμος Πάργας κρατάει το όνομα και τους ιστορικούς συνειρμούς και η πρωτεύουσα πάει στο Καναλάκι. Καμιά προσβολή, τίποτα το επιλήψιμο για τον κοινό νου. Ο Δήμος Ζηρού με πρωτεύουσα τη Φιλιππιάδα: αν από αυτούς που θα τον συναποτελέσουν η Κοινότητα Κρανιάς συνεχίσει να επιμένει στο γλαφυρό βασίλειο της Κρανιάς, ο Δήμος Ανωγείων στη δική του ονομασία, του Θεσπρωτικού στη δική του παράδοση και της Φιλιππιάδας στο δικό της ειδικό βάρος τότε δεν υπάρχει «κοινός τόπος». Ο Ζηρός μπορεί να ενώσει. Και αυτό είναι το ζητούμενο.Τοπικοί εγωισμοί, επιπόλαια ιδεολογήματα και αντιπροτάσεις χωρίς τεκμηρίωση σε ένα τόσο σημαντικό μεταρρυθμιστικό εγχείρημα μπορεί να μην κοστίζουν σε όσους τα εκπονούν αλλά θα κοστίσουν και θα πονέσουν τις τοπικές κοινωνίες όταν βρεθούν μπροστά στο «δια ταύτα». Ως εκ τούτου χώρος για μικροπολιτικό πλιάτσικο δεν υπάρχει και πρέπει να γίνει από όλους αντιληπτό.Η προστιθέμενη αξία της άποψης του κάθε πολίτη ή στελέχους της δημόσιας ζωής εντοπίζεται στο κατά πόσο αυτό που προτείνει βοηθάει να υλοποιηθεί με επιτυχία αυτό το σχέδιο. Κατά πόσο το περιεχόμενό της μπορεί να ενώσει τις τοπικές κοινωνίες και όχι να τις χωρίσει. Ιδιαίτερα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα. Εμμονές, έστω και καλοπροαίρετες, σε συμβολισμούς που χωρίζουν την κοινωνία εν όψει μιας τόσο σημαντικής μεταρρύθμισης, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να διαιρέσουν -με τις γνωστές άσχημες συνέπειες- τις τοπικές κοινωνίες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ !

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...